Doen door niet doen, werken zonder te werken

Doen door niet doen, werken zonder te werken

Wanneer je de dojo binnenkomt en de mat op stapt, betreed je een andere dimensie waarin lichaam en geest op harmonieuze wijze samenwerken en je zonder kracht te gebruiken wonderbaarlijke resultaten bereikt.

Althans, dat is het ideaal, maar tussen ideaal en werkelijkheid ligt soms een diepe kloof. Tijdens sommige lessen stapelen de frustraties zich op omdat alles wat je doet, elke techniek die je probeert, vastloopt in het moeras van je eigen onkunde en onhandigheid.

Je blokkeert de aanval in plaats van hem te ontvangen. Je armen gaan de ene kant op en de rest van je lichaam de andere. Ergens moet dat centrum te vinden zijn, maar het lijkt wel of het zich voor je verstopt.

Maar dan gebeurt het, plotseling. Je arm beweegt in harmonie met de rest van je lichaam en ontvangt de aanval als bamboe dat buigt in de wind. Je verandert de aanval van richting en neemt hem over waardoor de uke in een onmogelijke houding komt te staan. De techniek neemt alles over en de aanvaller valt in de leegte, een zwart gat waarin hij zijn evenwicht niet meer kan herstellen.

Hij ligt op de mat.

Dat eindresultaat is mooi meegenomen, maar het mooiste moment zat in het begin, toen je werd aangevallen. In plaats van terug te vechten, lukte het de aanvalsenergie over te nemen, waarbij je jezelf beschermde en tegelijk de aanvaller neutraliseerde.

Dat wil niet zeggen dat het de rest van die training ook lukt. Het volgende moment bots je misschien weer op tegen je gebrek aan ervaring en lukt elke techniek maar half of helemaal niet, maar in elk geval niet zo goed als je wel zou willen.

Je weet wat je wil doen, maar je lijf werkt niet mee. Maar die ene techniek die een beetje in de richting van aikido komt, maakt alle mislukte pogingen de moeite waard. Dat is wat we doen als we aikido doe: urenlang oefenen met als doel technieken te laten werken zonder te werken.


Overtuigd?

Kom een keer gratis mee trainen!